Ταουρέλους, Nίκολας

(Taurellus, Mονπελιάρ 1547 – Άλτντορφ 1606). Γερμανός φιλόσοφος. Σπούδασε φιλοσοφία και θεολογία στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Όταν βρισκόταν στη Βυτεμβέργη ως προσωπικός φίλος του δούκα της πόλης, δέχτηκε άγρια επίθεση από μέρους των θεολόγων για την ελευθεροφροσύνη του και αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Βασιλεία, όπου διετέλεσε καθηγητής της φιλοσοφίας και της ιατρικής μέχρι το 1580. Πέθανε από πανώλη. Έγραψε πλήθος συγγραμάτων. Ο Τ. υπήρξε ένας από τους πλέον ενθουσιώδεις και φιλελεύθερους άνδρες της εποχής της Αναγέννησης. Ήταν εχθρός της ρουτίνας και της φιλοσοφίας του Αριστοτέλη, όπως αυτή ερμηνευόταν μέχρι την εποχή του. Προσπάθησε να αποκαταστήσει πλήρη αμοιβαιότητα μεταξύ της φιλοσοφίας και της θεολογίας επειδή δεν ανεχόταν να θεωρείται μια γνώση σωστή στη φιλοσοφία και εσφαλμένη στη θεολογία, και το αντίθετο. Υποστήριζε την ύπαρξη μιας αλήθειας, η οποία γίνεται γνωστή ταυτόχρονα με τον ορθό λόγο και με την αποκάλυψη. Η φιλοσοφία κατά τον T. είναι πάντοτε η ενσάρκωση του ορθού λόγου ολόκληρης της ανθρωπότητας και όχι ενός μόνο ατόμου. Η ψυχή είναι ουσία κατεξοχήν ενεργητική, η δε ενέργειά της εκδηλώνεται με τη νόηση και τη βούληση, αλλά με την προϋπόθεση πάντοτε της ύπαρξης εξωτερικών ερεθισμάτων, τα οποία προσβάλλουν τις αισθήσεις μας. Η θεολογία στηρίζεται στην αυθεντία και στην πίστη και είναι η αποκάλυψη της βούλησης του θεού, γιατί μας γνωστοποιεί τι πρέπει να σκεφτόμαστε γι’ αυτόν.